O Jacquesie Mayolu słów kilka

Jacques Mayol (ur. 1 kwietnia 1927, zm. 22 grudnia 2001), pisarz, światowej sławy nurek, wielokrotny rekordzista świata, znany powszechnie ze swych pionierskich prac w dziedzinie nurkowania głębokościowego na wstrzymanym oddechu. W 1976 roku (23 listopada) jako pierwszy człowiek na świecie zanurkował na głębokość 100 metrów (330 stóp). Nosił przydomek Człowiek Delfin. W 1981 roku został nominowany do nagrody International Awards for Valor in Sports za wytrwałość i dzielność w pokonywaniu nowych granic.

Jacques Mayol, Francuz urodzony w Chinach w Szanghaju, był obywatelem świata. Mieszkał między innymi w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, na wyspie Elba we Włoszech oraz na wyspie South Caicos (Turks i Caicos, Bahamy). Spędzał również sporo czasu w Japonii, gdzie poświęcał się pasji nurkowania i jednoczenia z naturą oraz morzem, a także zajmował się produkcją i pisaniem scenariuszy do wielu filmów dokumentalnych.

Pierwsze oficjalny rekord w nurkowaniu bez aparatu oddechowego został odnotowany w 1949 roku, kiedy Raimondo Bucher zszedł na głębokość 30 metrów. W 1953 roku dwaj Włosi, Alberto Novelli i Ennio Falco osiągnęli rekordową głębokość 43 metrów. W 1966 roku Włoch Enzo Maiorca zanurkował na 54 metry. Potem Mayol osiągnął 60 metrów.
Do 1975 roku Mayol przesunął tę granicę do 92 metrów. W końcu Mayol ustanowił swój słynny rekord. Rekordowe nurkowanie odbyło się w asyście zespołu profesjonalnych nurków, lekarzy i przedstawicieli międzynarodowej organizacji nurkowej CMAS. Zejście na głębokość 100 metrów, oficjalnie skontrolowane i zmierzone przez Włoski Komitet Badań Podwodnych, odbyło się w pobliżu wyspy Elba i trwało trzy minuty i czterdzieści sekund. To historyczne wydarzenie, kulminacja ponad 15 lat treningu, jest jednym z największych osiągnięć sportowych, dokonanym pomimo ostrzeżeń lekarzy, którzy uważali, że Mayol nie wytrzyma ogromnego ciśnienia wody. Udało mu się jeszcze zejść na 105 metrów w wieku 56 lat. Uważał, że tak jak pierwsze rekordy w bieganiu dały początek kolejnym rekordom, tak i jego wynik zostanie poprawiony przez młodszych nurków, wykorzystujących podobne, może nieco ulepszone, metody nurkowania na wstrzymanym oddechu. W czasie naukowo-badawczej fazy swojej kariery próbował odpowiedzieć na pytanie, czy człowiek ma ukryty podwodny potencjał, który może zostać obudzony poprzez rygorystyczny fizyczny i psychologiczny trening. Rekord w wolnym nurkowaniu (kategoria no limits), który wynosi obecnie ponad 200 metrów, zdaje się potwierdzać tę hipotezę.

Mając ponad 70 lat Jacques Mayol wciąż nurkował i pływał niemal codziennie. Potrafił przebywać pod wodą nawet przez cztery minuty i nurkować na głębokość 40 metrów. Rozwijał swe umiejętności wykorzystując jogę oraz dogłębną znajomość filozofii Wschodu.

Mayol uważał „strach” za wroga i mówił: „Kiedy zejdziesz na dno i odwrócisz się w górę, czujesz wielką rękę natury, która stoi na twojej drodze. Wtedy właśnie dopada cię strach. Czy zdołam wrócić na powierzchnię? Strach jest wrogiem, bo pożera wielkie ilości tlenu; ostatnie trzydzieści metrów to prawdziwa męka, wiedzą o tym tylko ci, którzy tego doświadczyli. Ostatnie dziesięć metrów to jak dziesięć tysięcy. Ból ogranicza nasze możliwości. Jednak najważniejsze nie jest dla mnie bicie rekordów, lecz poczucie jedności z naszą matką – morzem.”

Film „Wielki Błękit”, wyreżyserowany przez Luca Bessona w 1988, był zainspirowany życiem Jacques'a Mayola, a także historią włoskiego nurka konkurującego sportowo przez całe lata z Mayolem - Enzo Maiorca. Mayol brał udział przy pisaniu scenariusza filmu. Odtwórcą głównej roli był Jean-Marc Barr. Drugą główną rolę w tym filmie zagrał słynny aktor francuski Jean Reno, który zagrał rolę nurka wzorowanego na postaci i historii Enzo Maiorca.

Mayol zmarł 22 grudnia 2001, na Elbie we Włoszech, Powiesił się. Zgodnie z jego wolą prochy rozsypano nad wybrzeżem Toskanii.

Wydawnictwo WIELKI BŁĘKIT sp. z o.o. w Warszawie przygotowało pod adresem www.jacquesmayol.pl specjalną stronę internetową poświęconą postaci Jacquesa Mayola i jego kultowej książce "Homo Delphinus"