Progarm nurkowy NOAA

Program nurkowy NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration)

Przez ponad 40 lat, NOAA i jego poprzednicy odegrali znaczącą rolę w rozwoju i wspieraniu badań naukowych. Przed utworzeniem NOAA w 1970 roku, większość działań nurkowych nie związanych z obronnością mieściła się w United States Coast i Geodetic (C&GS() oraz w Department of Interior’s Bureau of Commercial Fisheries (BCF). Gdy w październiku 1970 roku powstała NOAA, BCF i C & GS stały się dla NOAA dwoma głównymi partnerami. C & GS przemianowany został na National Ocean Service, a BCF otrzymał nazwę National Marine Fisheries Service
(NMFS). Nowo utworzony NOAA otworzył szereg Environmental Research Laboratories. W maju 1971 r. główne biura NOAA spotkały się, aby opracować jednolite wymogi operacyjne oraz sprawozdawcze w celu promowania bezpieczeństwa i ustanowienia jednolitych przepisów dotyczących nurkowania.
Ważnym krokiem w celu poprawy bezpieczeństwa i wszechstronności podwodnych operacji załogowych było ustanowienie w 1971 roku Manned Undersea Science and Technology Program (MUS & T) w celu osiągnięcia lepszych rezultatów oceny i wykorzystania środowiska morskiego. Głównym celem było opracowanie cywilnego programu nurkowania NOAA, jak również uruchomienie zaawansowanych technicznie obserwatoriów dna oceanicznego i systemów podwodnych statków badawczych. Program MUS & T przejął odpowiedzialność za wszystkie działania nurkowe NOAA w tym planowanie, zarządzanie i nadzór nad programami nurkowymi NOAA (NPR)/NOAA Diving Program. Znaczącym osiągnięciem było utworzenie NOAA's Diving Regulations, Diving Safety Board, Medical Review Board, a także przygotowanie i publikacja w 1975 roku pierwszej edycji Podręcznika Nurkowania NOAA. Program został zainicjowany w 1973 roku do opracowania w pełni wyposażonych centrów ekspertyzy nurkowej, które obejmowały komory rekompresyjne , dla leczenia nagłych przypadków, oraz szkolenia medycznego.
Chociaż biuro nurkowe NOAA odłączono w 1979 roku od programu MUS & T , wewnętrzne struktury zostały zasadniczo bez zmian. W skład obecnych obiektów mających kilka komór rekompresyjnych, zbiornik o pojemności 40 000 galonów do kontrolnego testowania sprzętu i szkolenia, wchodzą Centra Nurkowe NOAA w Seattle i w Waszyngtonie. Znaczące osiągnięcia obejmują stworzenie baz danych nurka NOAA w celu umożliwienia ścisłego monitorowania działalności nurka związanej z utrzymaniem certyfikatu. Standardowy program urządzeń zintegrowanych z tą bazą danych nurka doprowadził do zdecydowanej redukcji kosztów i poprawił jakość kontroli i bezpieczeństwa.
Innymi znaczącymi postępami było bezpieczeństwo nurkowania, fizjologia, biomedyczne programy z US Navy, badania nad podwodnymi statystykami śmiertelności, programami odpowiedzialnymi za wypadki, badania nurkowania w zanieczyszczonej wodzie i badania nurkowania w ciepłej wodzie. Istotną innowacją NOAA, było wprowadzenie w 1977 roku mieszaniny oddechowej tlenu-azotu, czyli nitroxu, oraz tabel dekompresyjnych, dostępnych dla wszystkich nurków . Nitrox zdecydowanie wydłuża czas denny nurkowania pozwalając badaczom w akwalungach na dłuższe przebywanie pod wodą. NDP opracował również system przygotowania nitroxu w warunkach terenowych.
Program Nurkowy NOAA odgrywa kluczową rolę w rozwoju i wspieraniu badań naukowych na potrzeby NOAA i Stanów Zjednoczonych. NOAA ma ponad 300 nurków w 40 miejscach na 14 statkach badawczych, dysponuje również największą załogą specjalistów ze wszelkich cywilnych agencji rządowych. Średnio wykonywanych jest ok 10000 nurkowań rocznie. Ich wzorowy rejestr bezpieczeństwa przypisany jest gruntownemu szkoleniu, przestrzeganiu ustalonych standardów i procedur, oraz wykorzystaniu wysokiej jakości, dobrze utrzymanego sprzętu.